του Παναγιώτη Πλιάτσιου από τον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ
Πριν από μερικές ημέρες, όταν έγινε
γνωστή η πραγματικά αξιοπερίεργη ιστορία με τον περίφημο, πλέον,
κροκόδειλο του Ρεθύμνου, ο δήμαρχος της εκεί περιοχής είχε δηλώσει στα
κανάλια πως «ίσως είναι καλύτερα να τον κρατήσουμε εδώ, για να έρχονται
τουρίστες και να έχουμε…ανάπτυξη»!
Τότε,
λοιπόν, κάποιος φίλος είχε γράψει στο Facebook του πως «Αν είναι έτσι
ρε δήμαρχε να πούμε κι εμείς στον Μαλούτα να βάλει κανέναν κορκόδειλο
(έτσι λέμε στην Κοζάνη τους κροκόδειλους) στον Αρίνταγα μπας και έχουμε
κι εμείς ανάπτυξη»! Και μόνο άδικο δεν είχε… ¨Ολα
τα παραπάνω τα θυμηθήκαμε, διαβάζοντας στο www.protagon.gr την
«Κροκοδειλιάδα» του Πέτρου Λυμπεράκη, ο οποίος είναι ειδικός
ερπετολόγος, διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Ηρακλείου Κρήτης.
Γράφει, λοιπόν: «Η υπερβολή που δείχνουμε για ορισμένα θέματα ήσσονος
ενδιαφέροντος έφτασε στο απόγειό της με το θέμα του κροκοδείλου στο
Ρέθυμνο. Στην πραγματικότητα επρόκειτο απλώς για «το χρονικό ενός
προαναγγελθέντος θανάτου» (απελευθέρωσης εν προκειμένω) αφού
«απελευθερώσεις» οικόσιτων γίνονται κατά κόρον.Άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τα κατοικίδια ως άλλο ένα προϊόν προς κατανάλωση, τα εγκαταλείπουν όπου βρουν προτάσσοντας το «να ζήσει το καημένο στη φύση» ως δικαιολογία για την ανευθυνότητά τους. Σκυλιά, γατιά, χελώνες, πουλιά, χαμστεράκια, ιγκουάνα (και κροκόδειλοι...) αφήνονται «στο χωριό», στους τόπους διακοπών, ή ακόμη και μερικά τετράγωνα μακριά από το σπίτι του κατόχου, έρμαια της (συνήθως κακής) τύχης τους.
Ενώ η νομοθεσία είναι σχετικά επαρκής, τμήματά της εφαρμόζονται χαλαρά (π.χ. έλεγχος εισαγωγέων ζώων, αλλά και λιανικού εμπορίου -petshops- για συμβατότητα με τη συνθήκη CITES, την κοινοτική και εθνική νομοθεσία), ενώ άλλα έχουν τόσο αυστηρές προβλέψεις που καθίστανται ανεφάρμοστα. Κενό στη νομοθεσία υπάρχει σε ό,τι αφορά στην τύχη των ζώων που θα κατασχεθούν: δεν υπάρχει λειτουργική πρόβλεψη για το τι πρέπει να γίνουν και έτσι οι αρμόδιες δασικές αρχές αναγκαστικά αυτοσχεδιάζουν, γεγονός που λειτουργεί αποτρεπτικά στο να γίνονται έλεγχοι.
Κερασάκι στην τούρτα της κροκοδειλιάδας αποτελεί το αίτημα να παραμείνει ο κροκόδειλος ως ατραξιόν στο φράγμα Ποταμών. Κι όταν καταλαγιάσει η φρενίτιδα κι ο κόσμος τον βαρεθεί; Θα φέρομε κι έναν ιπποπόταμο; Κι ο διπλανός δήμος ένα γορίλα; Γιατί προφανώς η Κρήτη δεν έχει άλλη (οικονομική) διέξοδο παρά να γίνει τσίρκο...
Μήπως να πάρουμε βαθιές ανάσες και να το ξανασκεφτούμε; Μήπως δεν μετριούνται όλα με παράδες; Είτε απότοκες της κρίσης είτε απλή απληστία, τέτοιες προτάσεις εκτός από προχειρότητα, δείχνουν έλλειψη εμπιστοσύνης και εκτίμησης στη δική μας κληρονομιά, φυσική και πολιτιστική. Αυτής που έχει δώσει στην Κρήτη τον σημερινό χαρακτήρα της, αυτής που μας βοήθησε να επιβιώσομε μέσα στους αιώνες και να είμαστε αυτοί που είμαστε».
Αυτό ακριβώς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου