Η «κατοχή» και το «σκίσιμο» του Φωτόπουλου…

Του Παναγιώτη Πλιάτσιου-»Πρωινός Λόγος»

Την ώρα που ο πρόεδρος του «Σπάρτακου» Γιώργος Αδαμίδης έλεγε στα τοπικά ΜΜΕ πως «δε θα πω εγώ σε κανέναν εργαζόμενο της ΔΕΗ να σκίσει το χαρτί της επίταξης», ο «πολύς» συνάδελφός του Νίκος Φωτόπουλος, πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ και νυν μέλος στο Δ.Σ. της ΔΕΗ τους προέτρεπε να τα σκίσουν! Μάλιστα ο ίδιος, με σχετική δήλωση, προχώρησε ακόμη παραπάνω, υποστηρίζοντας πως εκείνος το…έσκισε, λέγοντας το…φοβερό ««το σκισμένο χαρτί της επιστράτευσής μου, ως μια μικρή κίνηση τιμής σε αυτούς που αντιστάθηκαν για να είναι η χώρα μας ελεύθερη από τους Γερμανούς κατακτητές, το έχω καταθέσει αντί στεφάνου στο μνημείο των 11 ηρώων μαχητών του ΕΛΑΣ, που στις 13.10.1944 έπεσαν, υπερασπιζόμενοι στη μάχη της ηλεκτρικής το εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι, που εσείς σήμερα ως υποτακτικοί της ΜΕΡΚΕΛ θέλετε να ξεπουλήσετε στα συμφέροντα».

Μια δήλωση-κίνηση που προκάλεσε το εξαιρετικά εύστοχο σχόλιο του Γιάννη Παντελάκη, στο protagon.gr, ο οποίος γράφει (με τίτλο «Τα ξεσκίσαμε όλα»): «Στο μνημείο των 11 ηρώων, λοιπόν, ο Φωτόπουλος κατέθεσε το σκισμένο χαρτί της επίταξης. Τι συμβολισμός κι αυτός! Παραλληλισμός της εθνικής αντίστασης και του ΕΛΑΣ το 1944 με τον επιταγμένο συνδικαλιστή Φωτόπουλο το 2014. Τον Φωτόπουλο του γνωστού συνδικαλιστικού παρελθόντος. Δεν χάνεις μόνο τα λόγια σου με κάτι τέτοια. Χάνεις και την ελπίδα πως μπορεί να διατηρηθούν ανέπαφες σπάνιες και κορυφαίες μνήμες αυτού του λαού. Χάνεις το δικαίωμα να πιστεύεις πως οι υπερβολές μπορεί να λέγονται, αλλά να ξέρουμε όλοι πως ειναι υπερβολές και δεν καθιερώνονται στον δημόσιο λόγο σαν μέρος της πραγματικότητας.
Η αλήθεια είναι πως ο Φωτόπουλος δεν πρωτοτυπεί. «Γερμανική κατοχή», «μπότα του καταχτητή», και άλλες τέτοιες αναφορές κάνουν πολλοί. Από τον Τράγκα και τον Καμμένο, μέχρι και τον Φωτόπουλο. Ωστόσο, η γραφικότητα χάνει αυτόν τον χαρακτηρισμό, όταν λειτουργεί απαξιωτικά για κορυφαίες στιγμές της σύχρονης ιστορίας.
Η αναφορά Φωτόπουλου, προσβάλλει τους ανθρώπους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους. Παραλληλίζοντας τη γερμανική κατοχή και τις πράξεις αντίστασης τότε, με το χαρτί της επιστράτευσης για μια απεργία σήμερα, απαξιώνεις κάτι το οποίο δεν θα έπρεπε καν ν' αγγίξεις. Τα πραγματικά σημαντικά γεγονότα χάνουν το βάρος που τους πρέπει. Πέφτουν θύματα της δικής σου διάθεσης να τα πλησιάσεις χωρίς να το δικαιούσαι. Να καρπωθείς από αυτά, να παραλληλίσεις εντελώς άστοχα καταστάσεις, να τα εκμεταλευτείς.
Οι συγκρίσεις αυτές, δεν αποδομούν μόνο ιστορικά γεγονότα. Σε μεγάλο βαθμό απαξιώνουν (αν και το έχουν κάνει ήδη) έννοιες με ουσία. Η «Αριστερά», έχει πέσει θύμα ερμηνείας νεόκοπων που χρησιμοποιούν αυτό το πρόσημο. Ο «συνδικαλισμός», το ίδιο. Και πόσες ακόμα...
ΥΓ1.: Απόσπασμα από συνέντευξη της ΆλκηςΖέη (στη Lifo), πέρυσι τον Αύγουστο, για τον παραλληλισμό της σημερινής κατάστασης με την κατοχή: «Τα πράγματα έχουν το βάρος που τους δίνουμε εμείς και το βάρος που έχουν από μόνα τους. Είναι βαριά αυτά που ζούμε, δεν μπορώ να πω. Επειδή, όμως, έχω περάσει πόλεμο, κατοχή, δικτατορία, εξορία, δεν με βαραίνει τόσο αυτό που συμβαίνει. Ξέρω ότι όταν θα βγω από το σπίτι μου δεν υπάρχει περίπτωση να με συλλάβουν ή να πυροβολήσουν. Κατανοώ όμως τους ανθρώπους που αισθάνονται ένα τεράστιο βάρος. Κατανοώ τους ανθρώπους που είναι απελπισμένοι. Το μόνο που με ενοχλεί είναι ο παραλληλισμός της σημερινής κατάστασης με την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Θέλω να σας διαβεβαιώσω πως τίποτα δεν συγκρίνεται με την πείνα της Κατοχής".
ΥΓ2.: Ο Αλέξης Τσίπρας, με το κόμμα του οποίου ερωτοτροπεί πολιτικά ο Φωτόπουλος, αναφερόμενος στο ίδιο θέμα είχε πει (στον Α.Παπαχελά): «Ας μην κάνουμε τέτοιους παραλληλισμούς, δεν είμαστε υπό κατοχή...»
Ελπίζω όλα τα παραπάνω να τα διαβάσουν ή να τα ακούσουν και κάποιοι-κάποιες και στην περιοχή μας. Γιατί, ειδικά τις τελευταίες μέρες, έχουν πει όχι απλά κάτι ανάλογο με τον κ. Φωτόπουλο, αλλά πολύ χειρότερα…