Οι μύγες και το μπουκάλι

Του Τηλέμαχου Χυτήρη

Πολλοί αναρωτιούνται πώς με τόσα μέτρα που έχουν επιπέσει επί της κεφαλής των ελλήνων πολιτών κανείς δεν κουνιέται; Κάποιοι νοσταλγούν τις βραδιές των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, τότε που κάθε νύχτα γέμιζε η Πλατεία με χρυσαυγίτες στο πάνω μέρος, συριζαίους στο κάτω και νεοδημοκράτες παντού. Διαδήλωναν με κάθε μέσο κατά της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ και κατά της Βουλης. Πού είναι όλοι αυτοί; Ακόμα και ο συμπαθής αδέσποτος Κανέλλος θα απορεί από τον παράδεισο των σκυλιών όπου βρίσκεται. Εκτοτε η ΝΔ έγινε κυβέρνηση, το ΠαΣοΚ «κάτι άλλο που συμμετέχει στην κυβέρνηση, οι χρυσαυγίτες προφυλακίστηκαν εκ των υστέρων και ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές. Οσο για τη Βουλή, ανανεώθηκε και αναβαθμίστηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται η χειρότερη από το '74 και μετά. Και ενώ τα μέτρα συνεχίζουν να σφίγγουν τον Ελληνα όλο και περισσότερο, η συμμετοχή στις διαδηλώσεις μειώθηκε και αυξήθηκε η τηλεθέαση του «Σουλεϊμάν»! Τόσο άλλαξε το αγωνιστικό DNA μας;

Η αλήθεια είναι ότι η κρίση κατέλαβε εξαπίνης τους πάντες και τα χτυπήματα ήταν τέτοια, ώστε οι άνθρωποι να μοιάζουν με μύγες, κλεισμένες στο μπουκάλι, όπου χτυπιούνται ζαλισμένες στα τοιχώματά του, προσπαθώντας να βρουν την έξοδο, που όμως, φευ, ποτέ δεν βρίσκουν.

Η παραδοσιακή Αριστερά υποστηρίζει ότι όσο περισσότερο καταπιέζεται κάποιος τόσο πιο γρήγορα εξεγείρεται. Αλλο ένα λάθος. Γνωρίζουμε όλοι από το παρελθόν ότι όσο πιο φτωχή, πιο υπανάπτυκτη ήταν η επαρχία τόσο πιο συντηρητική και πιο υποτελής ήταν η πολιτική της συμπεριφορά. Εψήφιζε Βασιλεία. Αντίθετα, εκεί όπου υπάρχει εργασία υπάρχει και χειραφέτηση. Ο εργαζόμενος αποκτά αυτοπεποίθηση, είναι κύριος του εαυτού του, είναι ενεργός πολίτης. Συμμετέχει, διεκδικεί. Ο άλλος λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν ηγέτες και πολιτικοί φορείς που να εμπνέουν εμπιστοσύνη, να δείχνουν μια διέξοδο, μια προοπτική για την οποία να αξίζει κανείς να αγωνιστεί και οι ιδεολογίες, κραταιές κάποτε, ξεθώριασαν. Τέλος, ο απλός πολίτης βλέπει τη νέα οικονομική τάξη πραγμάτων να επιβάλλεται διεθνώς, να είναι αόρατη και ανεξέλεγκτη. Νιώθει αδύναμος, μόνος και καταπιεσμένος. Φλερτάρει με την απογοήτευση, αν όχι την κατάθλιψη. Προσπαθεί να τα βγάλει πέρα, χωρίς βοήθεια από πουθενά. Ετσι εξηγείται η αμφισβήτησή του προς όλους και όλα, η μη συμμετοχή του, αλλά και η τυφλή αντίδρασή του στις κάλπες.

Είναι εύκολο, το κάνουν κατά κόρον πολιτικοί και άλλοι, να αποδίδεις όλα τα κακά στο παρελθόν και να τους τσουβαλιάζεις όλους. Γνωστή μέθοδος, παντελώς ανιστόρητη και επικίνδυνη. Το θέμα είναι τώρα τι κάνεις, γιατί αύριο και εσύ θα είσαι χθες!

 Τηλέμαχος Χυτήρης - πρώην υπουργός

ΤΑ ΝΕΑ