Κυρίες
και κύριοι,
Η ουσία της πολιτικής
μας αντιπαράθεσης με την κυβέρνησή σας έγκειται στον πυρήνα των πολιτικών επιλογών σας.
Το
αιώνιο ερώτημα με ποιους και για ποιους διατρέχει τη σημερινή κατάσταση και καθορίζει τη θέση της Κυβέρνησης και
της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Για την ακρίβεια, δεν θα μπορούσε να βρει
καλύτερο πεδίο εφαρμογής, από την τροπολογία που συζητάμε σήμερα.
Δεν
ξαφνιάζεστε βέβαια από την τοποθέτησή μου, όπως και εμείς δεν ξαφνιαστήκαμε από
την ανάλυση της τροπολογίας. Αυτοί που θα ξαφνιαστούν σίγουρα είναι οι πολίτες,
όταν συνειδητοποιήσουν τι κρύβεται πίσω από τις τυμπανοκρουσίες για τη ρύθμιση
των δανείων τους.
Την ώρα που ο Ελληνικός
λαός και οι παραγωγικές δυνάμεις περιμένουν με απόγνωση ρυθμίσεις ανακούφισης,
φέρνετε μια ρύθμιση εις όφελος των τραπεζών που εν ολίγοις τους επιτρέπει να:
·
Ρυθμίζουν ό,τι δεν μπορούν να
αρπάξουν, εξωραΐζοντας το χαρτοφυλάκιό τους.
·
Αρπάζουν, ό,τι θέλουν και
μπορούν να αρπάξουν.
·
Ρευστοποιούν κατά την κρίση
τους, ό,τι τους συμφέρει.
·
Επεμβαίνουν, μέσω εκβιασμού
προς τον οφειλέτη, στη δημοσιονομική και την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας!!!
Φέρνετε την παρούσα τροπολογία
αποτασσόμενοι στην απαίτηση
της τρόικας να υπάρξουν ρυθμίσεις για τα
κάθε είδους «κόκκινα δάνεια» ως το τέλος του έτους, υπηρετώντας μια βαθιά
ταξική πολιτική υπέρ των Τραπεζών και των Τραπεζιτών και ενάντια στους
δανειολήπτες, μικρομεσαίους, αγρότες, επαγγελματίες, επιχειρηματίες.
Παρά
τα όσα ισχυρίζεστε και ψευδώς αναγγέλλετε
στην κοινωνία, η τροπολογία έχει στόχο την
εξόντωση των οφειλετών δηλ. των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των
αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, εμπόρων
και επιχειρήσεων ανεξαρτήτως μεγέθους.
Έχει στόχο τη δημιουργία ενός
καθαρά τραπεζοκεντρικού συστήματος, τη
δημιουργία ενός πλαισίου τραπεζικής αυθαιρεσίας, εκχωρώντας υπερεξουσίες στις
Τράπεζες για τη διαχείριση όχι μόνο του
χρέους, αλλά και του σχεδιασμού του
παραγωγικού χάρτη της χώρας.
Για τα πάντα θα αποφασίζουν
οι Τράπεζες.
Για
το ποια δάνεια θα ρυθμισθούν, με ποια κριτήρια, για τα πάντα!
Αντί
της θεσμοθέτησης ενός ανεξάρτητου θεσμού, όπως έχουμε προτείνει, που θα επιβάλει προς τις τράπεζες ένα σαφές
δεσμευτικό κανονιστικό πλαίσιο, για την προάσπιση των συμφερόντων των
αδυνάμων, φέρνετε ένα πλαίσιο, με το
οποίο οι Τράπεζες, οι συστημικές τράπεζες που διασώθηκαν με
τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, αποφασίζουν με δικά τους κριτήρια και δε δεσμεύονται για τη ρύθμιση ή
διαγραφή χρεών.
Δε
βάζετε ούτε καν τα κριτήρια, έστω κάποια κριτήρια, που θα περιόριζαν κάπως την
αυθαιρεσία των τραπεζιτών.
Και μια
παράλογη πρωτοτυπία, οι τράπεζες θα αποφασίσουν ουσιαστικά για το ποιοι
δανειολήπτες θα έχουν το δικαίωμα
να υπαχθούν στο πρόγραμμα εξυπηρέτησης των ληξιπρόθεσμων
οφειλών τους προς δημόσιους οργανισμούς (εφορία-ασφαλιστικούς φορείς).
Με τη ρύθμιση αυτή οι τράπεζες επεμβαίνουν
στη δημοσιονομική πολιτική του κράτους.
Άρα τι έχουμε; Τράπεζες που
κεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα των πολιτών που δεν ρωτήθηκαν, τραπεζίτες που παραμένουν,
ενώ βούλιαξαν τις τράπεζες και τώρα θα έχουν λόγο και στη δημοσιονομική
πολιτική.
Ποιος κυβερνά αυτήν τη χώρα; Μάλλον οι
τραπεζίτες.
Τιμωρητική
και εξοντωτική η ρύθμιση επίσης της μη εκπλήρωσης από τον οφειλέτη
των όρων ρύθμισης για διάστημα αθροιστικό των τριών μηνών.
Προσέξτε κύριοι και κυρίες, αθροιστικό
όχι συνεχόμενο.
Με συνέπεια αυτοδίκαια να καθίστανται
απαιτητές και ληξιπρόθεσμες οι
διαγραφείσες υποχρεώσεις του, προσαυξήσεις, τόκοι και πρόστιμα εκπρόθεσμης
καταβολής.
Για
την έκτακτη διαδικασία ειδικής-αναγκαστικής διαχείρισης, ουσιαστικά πρόκειται για επίσπευση της διαδικασίας των πλειστηριασμών
και των δικαστικών μέτρων και ακύρωση (σχεδόν) του πτωχευτικού κώδικα και των
διαδικασιών αναγκαστικής εκτέλεσης περιουσιακών στοιχείων.
Οι ρυθμίσεις αυτές όχι μόνο δε λύνουν τα
προβλήματα αλλά εξυπηρετούν τη διαπλοκή, τους τραπεζίτες και τις πελατειακές
σχέσεις.
Πολλές
επιχειρήσεις που δε θα κριθούν βιώσιμες από τις τράπεζες και ανεξάρτητα αν
συμβάλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας ή στην καταπολέμηση της ανεργίας, θα
εξαναγκαστούν σε εκκαθαρίσεις ή πωλήσεις μέρους ή του συνόλου των επιχειρήσεών
τους.
Ενδεικτικό
παράδειγμα είναι, λαϊκίστικο θα μου πείτε… αλλά σας προλαβαίνω, αν μια
επιχείρηση εισαγωγής πολυτελών αυτοκινήτων κριθεί με τραπεζικά κριτήρια βιώσιμη
και μια επιχείρηση του πρωτογενούς ή δευτερογενούς τομέα κριθεί μη βιώσιμη,
ποια από τις δύο πρέπει να επιβιώσει πάση θυσία με το κριτήριο της παραγωγικής
ανάπτυξης;
Αυτό θα
είναι το πρώτο βήμα για να
ακολουθήσει στη συνέχεια η πολιτική των συγχωνεύσεων και των εξαγορών.
Χρησιμοποιείται δηλαδή το ιδιωτικό χρέος
των επιχειρήσεων ως μοχλός πίεσης για
την αναδιάρθρωση των κλάδων και τη δημιουργία μιας νέας επιχειρηματικής τάξης
και επιχειρήσεων με κυρίαρχο το ρόλο των τραπεζών και των μετόχων τους.
Φαντάζεται κανείς τι καταστροφικά
αποτελέσματα θα φέρουν τέτοιου είδους ρυθμίσεις σε μία περιφέρεια όπως η Δυτική
Μακεδονία, με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας της χώρας και την αποδιάρθρωση του παραγωγικού της ιστού;
Κυρίες
και κύριοι,
Η πρόταση
του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:
Για όλων
των ειδών τα «κόκκινα» δάνεια οι
ρυθμίσεις και κυρίως εκείνες που θα προβλέπουν και διαγραφή χρεών, θα γίνονται με αυστηρά κοινωνικά κριτήρια, ώστε να
ωφεληθούν εκείνοι που πραγματικά έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη, για τους οποίους
δεν υπάρχει άλλη λύση.
Συγκεκριμένο κανονιστικό πλαίσιο το
οποίο οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να εφαρμόσουν.
Το
κανονιστικό πλαίσιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και από έναν ανεξάρτητο ενδιάμεσο
φορέα, ο οποίος θα κληθεί να διαχειριστεί τα «κόκκινα» δάνεια στο σύνολό τους.
Για την περίπτωση τριπλής οφειλής, ο δανειολήπτης δεν
μπορεί να πληρώνει περισσότερο από το 1/3 του εισοδήματός του προς όλους.
Και τέλος
πρέπει να χρησιμοποιηθούν πόροι από τα 11,5 δισ. που διαθέτει το ΤΧΣ. Σύμφωνα
με τη δέσμη μέτρων που ανακοινώσαμε στη ΔΕΘ, ένα ποσό της τάξης των 2 δισ. θα
χρειαστεί για την εκκίνηση αυτής της διαδικασίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η μόνη πρόταση για να ανακουφιστούν
πραγματικά τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου