Ένας μικρός και κουρασμένος, σκυφτός αλλά με υπερηφάνεια ανθρωπάκος αναρωτιέται και αποφασίζει

Του Βασίλη Ταχτσίδη 
Δημοψήφισμα πρότεινε η κυβέρνηση και το ερώτημα απλό και ξεκάθαρο.                 

          '' Θέλεις να εφαρμόσουμε αυτά που μας πρότειναν οι εταίροι-δανειστές, που είναι πολλά και δυσβάσταχτα, που οδηγούν την χώρα στην παρακμή και τους κατοίκους της στην εξαθλίωση, ή δεν θέλεις΄΄ .

           Και ξαφνικά ο ουρανός σκοτείνιασε, όπως το είδαν οι διάφοροι ειδήμονες και τηλεοπτικοί αστέρες, εντός και εκτός αυτής της χώρας και πρέπει γρήγορα να φύγει η καταχνιά.  

            Κι εγώ ο έρμος αρχίζω πλέον να αμφιβάλω, πόσοι στ' αλήθεια είναι οι ουρανοί. Ο ένας και μοναδικός που βλέπω, ή υπάρχουν κι άλλοι που δεν αντιλαμβάνομαι. Φαίνεται πως αυτοί ζούνε σε μια άλλη χώρα με διαφορετικούς και πολλούς ουρανούς.

          Και αναρωτιέμαι πώς μια κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, που έπρεπε να χαροποιεί όλο τον κόσμο, καθώς μόνο αυτός θα αποφασίσει για το μέλλον του, στιγματίζεται σαν μίασμα και λυτοί και δεμένοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να αλλοιώσουν το περιεχόμενο του; Πώς μπορείς να μην αναρωτηθείς για την τρομάρα που πήραν όλοι αυτοί και τα τσιράκια τους, που μέχρι τα χθες κυβέρνησαν τον τόπο και άλλοι πρώιμοι, δήθεν με σύγχρονες ιδέες; Πως δέχονται και αναπαράγουν δηλώσεις ξένων μεγαλοπαραγόντων, στην ωμή και αισχρή παρέμβασή τους στα εσωτερικά μιας, κατά τα άλλα, ανεξάρτητης και κυρίαρχης χώρας; Άντε για τους εντός που χάσανε τη βόλεψή τους στα κομμάτια, οι εκτός με πιο δικαίωμα εκφράζουν άποψη; Και άντε οι παλιοί έχουν μια τελική απάντηση ΄΄ Εμείς πληρώσαμε για τα σφάλματά μας, μας τιμώρησε ο λαός! ΄΄ και εμμέσως πλην σαφώς μας ζητάνε να τους συγχωρέσουμε, να απορρίψουμε κάθε νέα ιδέα και να τους ακολουθήσουμε στον κατήφορο που έχουν πάρει. Οι πρώιμοι όμως, που έχουνε έτοιμη τη νέα κυβέρνηση, όπως μας διαβεβαιώνουν, με ποια επιχειρήματα; Την αγάπη τους για την πατρίδα, μας λένε. Δεν μας χέζεται, λέω εγώ.

         Για ενωμένη Ευρώπη, λένε. Για αλληλεγγύη των λαών, λένε. Να βάλουμε πρώτα την Ελλάδα, λένε. Και θαρρείς ότι αυτοί που θα ψηφίσουν ΟΧΙ δεν την έχουνε πάνω απ' όλα την πατρίδα μας. Γιατί προσπαθούνε να μας διχάσουνε;

         Η Ελλάδα δεν είναι μόνο ένας πλούσιος τόπος με γεωγραφικό προσδιορισμό. Είναι και η ιστορία της και ο πολιτισμός της και πάνω απ' όλα είναι οι κάτοικοί της.

        Δεν ξέρω αν γνωρίζουνε την παραβολή με τον πατέρα και τα παιδιά του και τι τους είπε όταν θελήσανε ο καθένας να τραβήξει το δρόμο του.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ,

 ΜΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, έτσι τους ορμήνεψε.

                                               ΟΧΙ δεν θα τους ακολουθήσουμε.

         ΟΧΙ δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να έχουμε κυβερνήτες-υπαλλήλους των θεσμών, που μοναδικό στόχο έχουν την υποδούλωση και εκμετάλλευση της χώρας. 

         Παραμονή Αγίου Πνεύματος από το στόμα σημαίνοντος προσώπου: ΄΄ Την Τρίτη, όταν οι τράπεζες θα είναι κλειστές, αναρωτιέστε τι θα γίνει ;΄΄ .

        Προχθές από το στόμα άλλου ομογάλακτου: ΄΄ Την Δευτέρα όταν οι τράπεζες θα είναι κλειστές, αναρωτιέστε τι θα κάνουμε; ΄΄ .

        Δεν μπορείς να μην το παραδεχτείς, την δεύτερη φορά ΜΠΙΓΚΟ!!!!!

        Τυχαίο;;;; Δε νομίζω.

        Μας το λένε πλέον κατάμουτρα και χωρίς ντροπή. Μπρός γκρεμός και πίσω μόνο εμείς. Και απαιτούν να τους πιστέψουμε. Ποιους;;; Αυτούς που μας φέρανε εδώ που μας φέρανε. Αυτούς που κλείσανε χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, στο όνομα δήθεν της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης. Αυτούς που οδηγήσανε στην φτώχια και την εξευτελισμό εκατομμύρια συνανθρώπους μας και στην ανεργία ή τη μετανάστευση το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας μας. Στεναχωριούνται για τις κλειστές τράπεζες και μας λένε ότι λυπούνται αφάνταστα που βλέπουνε τους συνταξιούχους σε ουρές μπροστά στα ΑΤΜ. Δεν τα λες και καλά όλα αυτά. Αν όμως τους είχε πιάσει ο πόνος και για τις ουρές στα συσσίτια, για τις κούτες στις πυλωτές και πλατείες, που είναι σπίτι και κρεβάτι μαζί των αστέγων, που οι ίδιοι δημιούργησαν και αν έκαναν κάτι για να αποτραπούν όλα αυτά. ΝΑΙ θα είχανε και τώρα το δικαίωμα να λυπούνται. Χώρια γι αυτούς που μη αντέχοντας την απόγνωση τους, έδωσαν τέλος στη ζωή τους και χάσαμε πλέον τον λογαριασμό τους. Αλήθεια ποιος πετσόκοψε τους μισθούς και τις συντάξεις; Ποιος επένδυσε τα αποθεματικά των ταμείων, με αποτέλεσμα μια τεράστια χασούρα και στο τέλος τα κούρεψε κι όλας; Ποιος στέρησε από τους συνταξιούχους μια αξιοπρεπή ζωή μετά από 35 και 45 χρόνια εργασίας; Αλήθεια ποιος έκλεισε τις τράπεζες και οδήγησε τη χώρα σε οικονομικό στραγγαλισμό; Οι τωρινοί που παλεύουν για μια έντιμη και βιώσιμη λύση, για την ανόρθωση της χώρας ή αυτοί που την γκρέμισαν με αλλοιωμένα στοιχεία και θέλουν να ξεπουλήσουν και τα υπόλοιπα;

         Και τώρα που ήρθε, η ώρα της κρίσης, πρέπει να αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι για τη χώρα μας, για τα παιδιά μας, για μας.

         ΟΧΙ!!! Δεν πρέπει να φοβόμαστε για το αβέβαιο και άγνωστο μέλλον μας.

         Πρέπει να υψώσουμε, έστω και τώρα, το ανάστημά μας!!!!!.        

         Πρέπει μονάχα να φοβόμαστε γι αυτά που θα γίνουν για μας, χωρίς εμάς, κατά πως λέει και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου που όπου να 'ναι, με το καλό, μας έρχεται.