Γούστο μου και καπέλο μου το τι θα ψηφίσω. Δε φοβάμαι να στο πω, απλά θεωρούσα και θεωρώ δεδομένο ότι η κάθε πολιτική επιλογή μου είναι υπόθεση και προσωπική και ελεύθερη.
Αυτό που δεν άντεχα και δεν αντέχω, όμως, είναι να μου κουνάς το δάχτυλο και να μονοπωλείς την κοινωνική ευαισθησία.
Να με κοιτάζεις αφ’ υψηλού με βλέμμα επιτιμητικό, όταν καταλαβαίνεις ότι έχω την αντίθετη άποψη. Να με εξισώνεις με τους δικούς σου δαίμονες. Να μου κάνεις, έμπλεος/α αλαζονείας, μαθήματα οικονομίας και συμπεριφοράς, ιδίως όταν δεν σου περισσεύει τίποτα από τα δύο.
Δεν υποτιμώ την ικανότητα κανενός να αντιληφθεί πως έχουν τα πράγματα, όταν έχει όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες. Πιστεύω, όμως, στην ευθύνη να ψάχνουμε βαθύτερα τις αιτίες των πραγμάτων και να μην υποτιμούμε την κοινή λογική. Με ενοχλεί το “τσουβάλιασμα” και οι ταμπέλες.
Δεν με ενδιαφέρει να είμαι ούτε μ’ αυτούς, ούτε με τους άλλους. Δεν χρωστώ σε κανένα ευγνωμοσύνη. Οι υποδείξεις και οι άκομψες προτροπές τους είναι εξίσου υποτιμητικές για τη νοημοσύνη μου.
Ούτε φόβος, ούτε θυμός. Μόνο συναίσθηση του που είμαι και που θέλω να πάω. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της χώρας που θέλω να ζήσω. Και τέλος ότι το να προχωράς σημαίνει να επιλέγεις. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.
Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου