ΝΑΙ στην Ελλάδα, ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΟΧΙ στο διχασμό

Άρθρο του Πάρι Κουκουλόπουλου στην εφημερίδα Agrenda

Τελικά η λογική δεν επικράτησε και την Κυριακή πάμε σε ένα δημοψήφισμα εξ’ ορισμού διχαστικό.

Οι άνθρωποι της υπαίθρου είναι η ζωντανή μνήμη του έθνους και ξέρουν καλύτερα από τους αστούς τί σημαίνει διχασμός.

Κάθε σπίτι και μια μνήμη, κάθε χωριό και μια ιστορία για τη μικρασιατική καταστροφή και τον εμφύλιο πόλεμο.

Μεγάλος χαμένος η ύπαιθρος και οι άνθρωποί της και τελικά ολόκληρη η πατρίδα που πέρασε μετά τους δύο διχασμούς πέτρινα χρόνια.

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ζήσουμε ξανά τέτοιες καταστάσεις γιατί έχουμε ιστορική μνήμη αλλά και για έναν ακόμη πολύ σοβαρό λόγο.

Αν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε είναι γιατί κατέρρευσε το μοντέλο ανάπτυξης που υιοθετήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα την υπερσυγκέντρωση πλούτου, δύναμης και ανθρώπων σε έναν τόπο, στην Αθήνα.

Η εγκατάλειψη και η περιφρόνηση κάθε παραγωγικής δραστηριότητας ήταν η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με πολλές συνέπειες.

Η αντιπαραγωγική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων από τις κυβερνήσεις είναι γνωστή και οι αγρότες το ξέρουν καλύτερα απ’ όλους, αλλά αυτό είναι άλλο από την κατασυκοφάντηση της αγροτιάς.

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν «βολεμένοι» που μιλούν απαξιωτικά και ισοπεδωτικά για τις αγροτικές επιδοτήσεις λες και δεν είναι κοινές για όλους τους Ευρωπαίους αγρότες.

Η παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας είναι το κεντρικό ζητούμενο που τα αλλάζει όλα και η αγροτιά αποτελεί ραχοκοκαλιά αυτής της προσπάθειας, είναι η πιο χειροπιαστή μας ελπίδα.

Έχει μεγάλη σημασία ότι αυτή την αλήθεια την αναγνωρίζουν όλοι, όπου και αν κατοικούν, ό,τι ιδέες και αν ασπάζονται.

Η ελληνική ύπαιθρος και οι αγρότες μας επωμίζονται ένα μεγάλο βάρος για να βγούμε από την κρίση και να θεμελιώσουμε μία νέα και σίγουρη ευημερία στην πατρίδα μας.

Όπλα χρειάζεται σ’αυτή τη μάχη η αγροτιά και τίποτε άλλο, γιατί ξέρει να μάχεται και να ιδρώνει καλύτερα απ’ τον καθένα.

Το καλύτερο «οπλοστάσιο» γι’ αυτή τη μάχη μας το δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και αναφέρομαι τόσο στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, όσο και στα Περιφερειακά Ταμεία (ΚΑΠ και ΕΣΠΑ).

Πόροι πάνω από 30 δις Ευρώ στο διάστημα 2015-2020 αφορούν άμεσα και έμμεσα την ύπαιθρο και τους αγρότες.

Είναι τα 20 δις Ευρώ από την ΚΑΠ και 10 δις Ευρώ για τις υποδομές στην ύπαιθρο.

Χωρίς αυτούς του πόρους η ύπαιθρος και η αγροτιά δεν μένουν απλά χωρίς όπλα, αλλά κυριολεκτικά καταστρέφονται.

Ειδικότερα, 700.000 αγρότες θα απολέσουν αμέσως το 50% του εισοδήματός τους που αποτελούν οι κοινοτικές ενισχύσεις και για ορισμένες κατηγορίες όπως τα σιτηρά, το βαμβάκι και η κτηνοτροφία οι απώλειες φτάνουν, χωρίς την ΚΑΠ, το 75% του εισοδήματος.

Χώρια η έλλειψη πόρων για κρίσιμες υποδομές από την άρδευση και την αγροτική οδοποιία, μέχρι τις ομάδες παραγωγών και τις εξαγωγές και μέχρι την ποιότητα ζωής και την κοινωνική μέριμνα.

Αυτό ψηφίζουμε την Κυριακή ναι ή όχι στην Ευρώπη, ναι ή όχι στο Ευρώ.

Την Κυριακή η αγροτιά αποφασίζει αν θα πέσει στη μάχη με τα όπλα που μας δίνει η Ευρώπη ή αν θα πάει άοπλη για να παραδοθεί.

Η κυβέρνηση, δυστυχώς, με μια θλιβερή προπαγάνδα που υποτιμά τη νοημοσύνη των αγροτών στέλνει καταλόγους μέτρων που δήθεν ψηφίζουμε την Κυριακή.

Η απάντηση είναι εύκολη και αποστομωτική και φτάνει ένα παράδειγμα και μόνο.

Καταργώντας τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, που δεν αφορά φυσικά τους αγρότες, η κυβέρνηση με υπογραφή του Πρωθυπουργού προτείνει ως ισοδύναμο μέτρο, μεταξύ των άλλων, και τον τριπλασιασμό των εισφορών στον ΟΓΑ.

Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό, γιατί την Κυριακή αποφασίζουμε αν μένουμε στην Ευρώπη ή επιλέγουμε την απομόνωση και τη δραχμή.

Όποιος αμφιβάλει για το δίλημμα της Κυριακής ας μπει στον κόπο να δει τι λένε όλοι ανεξαίρετα οι Ευρωπαίοι ηγέτες.

Μόνη εξαίρεση ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε που μας καθησυχάζει ότι δεν τρέχει τίποτα ό,τι κι αν ψηφίσουμε.

Είναι γνωστό ότι ο κ. Σόιμπλε εκφράζει όλους εκείνους που δεν θέλουν την Ελλάδα στην Ευρώπη, όλους εκείνους που ενοχλούνται επειδή η ΚΑΠ για την Ελλάδα είναι αναλογικά μεγαλύτερη από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ξέρω πολλούς και στην Αθήνα που έχουν ίδια στάση γιατί έχουν τα λεφτά τους έξω και σφυρίζουν αδιάφορα αν δε δίνουν αγώνα για το όχι.

Δεν ξέρω όμως κανένα άνθρωπο στην ύπαιθρο που δε θέλει την Ελλάδα στην Ευρώπη.

Την Κυριακή η αγροτιά έχει χρέος εθνικό και ιστορικό να πει όχι στο διχασμό γιατί ξέρει.

Όσοι την πιστεύουμε και την αγαπάμε είμαστε δίπλα της και μαζί της και την Κυριακή και τη Δευτέρα.

Όλοι μαζί για την Ελλάδα.